چرخ­های یک

هواپیما

به قسمتی از هواپیما که چرخ­ها در آن قرار می­گیرند محل جمع شدن ارابه­ی فرود می­گویند و فقط به هنگام نشست و برخاست هواپیما از آن­ها استفاده می­شود. عمل جمع شدن و باز شدن چرخ­ها توسط عملگرهای هیدرولیکی صورت می­گیرد. چرخ­ها پس از برخاستن هواپیما جمع شده و این عمل به دلیل کاهش مقاومت بدنه هواپیما در برابر هوا و رسیدن به بیشترین حالت آیرودینامیکی ممکن انجام می­پذیرد.

پیشران یا موتور بخش مهمی از هواپیما است که نیروی پیش­رانش را برای هواپیما فراهم می­کند؛ انواع موتور­های هواپیما عبارتند از:

·            موتور پیستون پراپ: پراپ مخفف کلمه پروپلر (Propeller ) و به معنی پروانه (ملخ) هواپیما است. در اینگونه موتورها نیروی پیش­رانش توسط پروانه تولید می‌شود که پروانه نیز بوسیله

موتور پیستونی

·            موتور توربو پراپ (پراپ جت یا توربو ملخی): در این موتورها نیز نیروی اصلی توسط پروانه تولید می‌شود ولی چرخش پروانه توسط

موتور جت

·         موتور رم جت: این موتور‌ها در سرعت­های بسیار زیاد کاربرد دارند و دارای هیچ عضو چرخنده‌ای نیستند (برخلاف کلیه موتورهای دیگر)   

بر هواپیمایی که در حال پرواز یک‌نواخت و مستقیم است چهار نیرو وارد می‌شود:

·         نیروی برآ(Lift) که ناشی است از شکل بال هواپیما و سرعت هواپیما و همچنین زاویه­ی قرار گیری بال هواپیما نسبت به جریان هوا و هواپیما را به بالا می‌برد.

·         نیروی پسا(Drag) یا نیروی مقاومت هوا که جهت آن رو به عقب هواپیما است و همواره در مقابل نیروی پیش­رانش قرار دارد و مقدار آن به شکل بال هواپیما و سرعت هواپیما و همچنین زاویه­ی قرار گیری بال هواپیما نسبت به جریان هوا، بستگی دارد.

·         نیروی وزن(Gravity) که هواپیما را به پایین می‌کشاند.

نیروی پیش‌رانش در خلاف جهت نیروی پسا است و نیروی وزن هواپیما در خلاف جهت نیروی

برا قرار دارد. اگر نیروی پیش‌رانش بزرگ‌تر از نیروی پسا یا مقاومت هوا نباشد هواپیما دچار واماندگی خواهد شد و همچنین برای پرواز باید نیروی برآ از نیروی وزن بیشتر باشد تا هواپیما بتواند از زمین بلند شده و پرواز کند. وزن هواپیما ثابت است (بدون در نظر گرفتن وزن سوخت) ولی در شرایط مختلف پرواز نیروهای دیگر (نیروی برآ و نیروی پسآ و نیروی پیش‌رانش) ممکن است تغییر نمایند. مثلاً در هنگام اوج گیری که زاویه­ی هواپیما نسبت به افق بیشتر است نیروی پسآ هم بیش­تر خواهد بود. اگر توان موتور یا نیروی پیش‌رانش نتواند نیروی پسآی ایجاد شده در اثر افزایش زاویه پرواز هواپیما را جبران کند، هواپیما دچار واماندگی خواهد شد. همچنین نیروی برآ هم با افزایش سرعت هواپیما افزایش خواهد یافت و با ارتفاع گرفتن هواپیما در اثر رقیق شدن هوا (در صورت ثابت بودن سرعت هواپیما) کاهش می‌یابد.